تاریخ را ورق می زنیم و به 37 سال پیش، سال 1357 بازمی گردیم. سال 57 در حالی آغاز شد که صدای مهیب انفجار خشم مردم که از 19 دی سال 1356 در قم آغاز شده بود از تبریز، یزد، جهرم، کازرون، تهران، اصفهان، شیراز، مشهد، رفسنجان، همدان، نجف‌آباد و سایر شهرهای ایران به گوش شاه و آمریکا می‌رسید.
امام خمینی(ره) با آنکه از ایران دور بودند حوادث انقلاب را روز به روز هدایت می‌کردند. پیام‌ها و اعلامیه‌ها و مصاحبه‌های امام پی در پی از نجف می‌رسید و بلافاصله به صورت‌های مختلف اعلامیه و نوار تکثیر می‌شد و در اختیار مردم قرارمی گرفت.
امام، مردم را به سرنگونی رژیم شاه دعوت می‌کردند و از توطئه‌هایی که ممکن بود انقلاب را به انحراف بکشاند، آگاه می‌ساختند،تمامی آگاه سازی های امام خمینی(ره) موجب شد تا در روز عید فطر مردم در بسیاری از شهرهای ایران پس از نماز باشکوه عید علیه رژیم تظاهرات کنند و همچنین تظاهرات بسیار دیگری که در میان تمامی آن ها تظاهرات عظیم میلیونی مردم تهران از شکوه چشمگیری برخوردار بود.
در روز پنجشنبه 16 شهریور شاهد حضور یکپارچه زنان مسلمان بودیم که با پوشش اسلامی و شعارهای پر شور و کوبنده خود شکوه و معنای خاصی به تظاهرات داده بودند، حضور زنان در راهپیمایی نشانه آن بود که رژیم شاه در همه کوشش‌هایی که برای جدا ساختن آنان از دین و روحانیت کرده بود شکست خورده و از جمله شعارهای مردم در این تظاهرات: «استقلال آزادای جمهوری اسلامی» و «الله اکبر خمینی رهبر» بود.
در راهپیمایی این روز مردم اعلام کردند که فردا صبح دوباره از میدان شهدا حرکت خواهند کرد و در نخستین ساعات صبح روز جمعه 17 شهریور رادیو اعلامیه دولت را که خبر از برقراری حکومت نظامی در تهران و 11 شهر دیگر ایران می‌داد، با لحنی تهدیدآمیز به تکرار قرائت کرد و از مردم خواست که در خیابان‌ها و معابر اجتماع نکنند و به خانه‌های خود بازگردند، اما مردم تهران در آن روز در برابر گلوله‌های دژخیمان ایستادند و فریاد الله اکبر، خمینی رهبر و مرگ بر شاه را مجددا سردادند.
مزدوران شاه، زنان و مردان مسلمان و دلیر را به گلوله بستند و هزاران نفر را به شهادت رسانیدند، و از صبح تا عصر محلات جنوبی تهران پر از کامیون‌های نیروهای مسلح شاه و آکنده از صدای رگبار تیر و آمبولانس‌ها و بیمارستان‌ها نیز مملو از شهیدان و مجروحان بود.
روزها گذشت و ماه محرم نزدیک شد و همه می‌دانستند که با طلوع این ماه خیزش و جهش جدیدی در انقلاب پیدا خواهد شد.
امام خمینی چکیده فرهنگ اسلامی و جامعه شناس واقعی جامعه ایران بودند، ظرفیت انقلاب محرم را خوب می‌شناختند، این بود که چند روز قبل از ماه محرم با پیامی فصیح که از آن عطر کلام حق به مشام می‌رسید، دل‌ها را متوجه کربلای حسینی کردند و فرمودند: با حلول ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداکاری آغاز شد. ماهی که خون بر شمشیر پیروز شد. ماهی که قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم و داغ باطله را بر جبهه ستمکاران و حکومت‌های شیطانی زد، ماهی که به نسل‌ها در طول تاریخ راه پیروزی خون بر سرنیزه را آموخت، ماهی که شکست ابرقدرت‌ها را در مقابل کلمه حق به ثبت رساند، ماهی که امام مسلمین راه مبارزه با ستمکاران را به ما آموخت.
این‌بار هم تاسوعا و عاشورای دیگری پس از 15 سال فرا رسیده و ملت آماده بودند تا با شعار کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا، حماسه عاشورا را بار دیگر در برابر یزید زمان تکرار کنند.
به قاطعیت می توان عنوان کرد که نهضت امام خمینی از آغاز متکی و مبتنی بر نهضت امام حسین (ع) بود.
روزها سپری شد و 23 دی ماه فرا رسید،،روزی که مردم به مناسبت گشایش دانشگاه تهران اجتماع عظیمی به عمل آوردند و در ان روز پیامی از امام خمینی(ره) قرائت شد که در آن رسماً تشکیل شورای انقلاب اعلام شده بود.
نزدیک به 10 روز پس از نخست وزیری بختیار، شاه با تشکیل شورای سلطنت در 26 دی ماه 57 از کشور خارج شد و مردم توانستند طاغوت پر نخوت زمانه را که 37 سال غاصبانه و به زور بر مال آنها حکومت کرده بود را مجبور به فرار کنند.
با فرار شاه از کشور در 26 دی 1357، انقلاب مردم ایران به رهبری امام خمینی رحمه الله برای پیروزی و ریشه کنی نظام استبدادی و شاهنشاهی شتاب گرفت و حضرت امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی ساعت ۹:۳۳ روز ۱۲ بهمن‌ماه سال ۵۷ در حالی به میهن خود بازگشتند که قلب هرایرانی فرودگاهی برای امام بود.
دانلود فیلم ورود امام خمینی (ره) به ایران
با ورود آن رهبر فرزانه به ایران، شمارش معکوس سرنگونی رژیم آغاز شد. بختیار و پشتیبانش آمریکا، از پیش به چنین حقیقتی آگاه بودند، بنابراین، درصدد مانع تراشی و جلوگیری از ورود امام برآمدند، ولی با راه پیمایی های گسترده میلیونی و اعتصاب های پر دامنه مردم معترض و خشمگین روبه رو شدند. ازاین رو، فرودگاه ها که به دستور بختیار برای جلوگیری از ورود امام بسته شده بود، باز شد و امام به وطن بازگشتند. با ورود حضرت امام به سالن فرودگاه، فریاد «الله اکبر» سالن فرودگاه را به لرزه در آورد، استقبال کنندگان با خواندن سرود «خمینی ای امام»، اشک‌های مشتاقان را بر گونه‌هایشان جاری کردند.
ورود امام، شمارش معکوس برای نابودی رژیم بود و با پیوستن ارتش به مردم، رژیم بدون پشتوانه به سرعت از هم پاشید و انقلاب اسلامی در 22 بهمن به پیروزی نهایی رسید.
37 سال گذشت از روزی که پیر فرزانه ، با آن آرامش آسمانی ، از پله های پرواز عشق ، پای بر خاکی گذاشت که از آن پس ،خاک عاشقان شد و امروز با وجودی که بسیاری از نوجوانان و جوانان ما امام راحل(ره) را به چشم خود ندیده‌اند اما آنها نیز به مانند نسل‌های اول و دوم انقلاب که با امام و در کنار امام بودند همچنان عاشق و علاقمند به امام راحل و بنیانگذار انقلاب اسلامی هستند.
پایگاه خبری حامیان ولایت، امروز را که روز آزادی اسارت ایران از چنگال وطن فروشان و هواداران آنها می باشد را به ملت ایران تبریک عرض می نماید.
منبع : حامیان ولایت
